توسعه منطقه‌ای در استان سیستان و بلوچستان با استفاده از مدل بازار کار

استان سیستان و بلوچستان همواره جزو استانهای توسعه نیافته در ایران بوده است. بررسی بخشهای اقتصادی استان سیستان و بلوچستان از اولین سرشماری( 1335 ) تا آخرین سرشماری( 1385 ) نشان از عقب ماندگیهای ویژهای دارد، که ضرورت پرداختن به مباحث توسعه، خصوصا توسعه منطقهای را دوچندان میکند. در این نوشتار، توسعه ی منطقه ای در استان سیستان و بلوچستان مورد تحلیل قرار می گیرد. تحلیل وضعیت بازار کار استان ، و نرخ رشد بخشهای اقتصادی آن، دو عامل مهمی است که در شناخت توسعهی منطقه ای سیستان و بلوچستان، بکار گرفته شده است. تحلیل وضعیت بازارکار و همچنین وضعیت نرخ رشد بخشهای اقتصادی ، وضعیت توسعه ی استان سیستان وبلوچستان را بر ما آشکار خواهد کرد. بازار کار استان سیستان و بلوچستان ، یافته هایی را بر ما آشکار خواهد کرد که عبارتند از : رو ندشناسی تغییرات اشتغال ، تحلیل کمبود شغل ، وضعیت مهاجرپذیری و یا مهاجرفرستی استان، آشکار شدن رابطهی علی بین مهاجرت و کمبود شغل.در تحلیل وضعیت نرخ رشد بخشهای اقتصادی نیز، افت و خیز نرخ رشد بخشهای اقتصادی آشکار خواهی د کشه د بگونه روند تغییرات نرخ رشد بخشهای اقتصادی ، به تفکیک بخرز ش ی ک، شا صونعت و خدمات ، مورد بررسی قرار می گیرد. در این نوشتار ، از تحلیل وضعیت بازار کار ، و نیز وضعیت رشد بخشهای اقتصادی استان سیستان و بلوچستان طی پنج دهه ی سرشماری ( 1335 تا 1385 ) ، به تحلیل توسعهی منطقهای استان خواهیم رسید. در پایان نیز به منظور درک کمبود-ها و درک تفاوتهای منطقه ای، وضعیت بازار کار استان سیستان و بلوچستان با بازار کار تهران بعنوان قطب توسعه و منابع کشور مقایسه شده است. یافته های تحقیق نشانگر آن است که: مهاجرپذیری و مهاجرفرستی استان سیستان و بلوچستان به ترتیب تابع مازاد کار این منطقه بوده است.

کلیدواژه ها:

توسعه منطقه ای ، مدل بازار کار ، مهاجرت ، کمبود شغل