عدالت سیاسی اخلاق محور

عدالت سیاسی به معنای جریان دادن و استقرار و فعلیت بخشیدن به عدالت در قلمرو و عرصه مناسبات و روابط سیاسی است. عدالت سیاسی کلان ساختار مناسبات سیاسی جامعه را عادلانه می خواهد. تفکر سیاسی مدرن به ویژه در قالب لیبرال دموکراسی فضای متنوع تری برای عدالت سیاسی گشود و خیرات سیاسی جدیدی را موضوع توزیع عادلانه در سطح جامعه قرار داد. مقولاتی نظیر حق انتخاب کردن ، حق انتخاب شدن ، برابری سیاسی و ... از دستاوردهای نگاه مدرن به حوزه سیاست است. عدالت سیاسی با سه مسئله و چالش بنیادین پیوند خورده است نخست آنکه شرایط وجودی تحقق عدالت سیاسی چیست در سطح بین الملل و داخلی تحت چه شرایطی می توان توقع و انتظار برقراری عدالت را داشت آیا صحیح است که واقعیتی به نام قدرت برابر و عدم امکان واقعی اعمال ظلم و بی عدالتی تنها ضامن تحقق عدالت در حوزه سیاست داخلی و بین الملل است پرسش دوم معطوف به نسبت میان عدالت سیاسی و دیگر فضایل و ارزش های جامعه سیاسی است. بی گمان عدالت یک فضلیت شاخص و اساس در حیات اجتماعی است اما یگانه فضیلت نمی باشد از این رو یکی از دغدغه های مهم آن است که در ظرف تزاحم میان عدالت و امنیت، عدالت و حفظ نظام و مانند آن چه باید کرد پرسش مهم دیگر آن است که جایگاه اخلاق و نهادینه شدن ارزش های اخلاقی و یا نهادسازی در جهت صیانت از اخلاقیات در فرهنگ عمومی و فرهنگ سیاسی، در استقرار عدالت سیاسی چیست مدعای اصلی مقاله آن است که با مراجعه به منابع اسلامی و سیره معصومین روشن می شود که اخلاق محوری، ایمان به مبدا و معاد، حق مداری و اعتقاد به کرامت انسان ها که از ویژگی های اصلی سیاست اسلامی است پیش نیاز جدی استقرار عدالت سیاسی است این جامعه اخلاقی و بهره مند از نهادهای حافظ و مروج اخلاق مداری است که می تواند در عمل پذیرای جلوه های مختلف عدالت سیاسی باشد.

کلیدواژه ها:

عدالت سیاسی ، اخلاق و عدالت ، امنیت و عدالت