گونه های نفوذ فرهنگ فارسی در فرهنگ عربی در شعر شاعران ایرانی تبار عصر عباسی دوم

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 995

فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICLCS01_032

تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1395

چکیده مقاله:

عصر عباسی دوره ای خاص در تاریخ و فرهنگ عرب است که گستردگی دایره ی حکومت، آشنایی با ملت هایگوناگون و تأثیرپذیری از فرهنگ و تمدن آن ها، بارزترین ویژگی این عصر است. در این میان، ایرانیان به دلیلپیشینه ی کهن فرهنگی و شایستگی هایی که از خویش نشان دادند، از میان دیگر قومیت ها، نقش مؤثرتری ایفاکردند. بخشی از این انتقال فرهنگی توسط وزیران، دبیران، نویسندگان و مردم عادی و بخشی دیگر توسط شاعرانایرانی عربی که در این دوره زیسته اند، صورت گرفته است. این حرکت فرهنگی که از دوره ی عباسی نخست (132 -232 ه.ق) با شاعرانی چون ابونواس، بشاربن برد و دیگران آغازشده بود، در دوره ی عباسی دوم با شور و شوقبیشتری ادامه یافت. فراوانی شاعران ایرانی تبار، افزایش اشعار عربی و میل به تازی سرایی، مؤید این مطلب است.ایرانیان توانستند در فرهنگ عربی به خوبی نفوذ کرده و با زبان خود، خواستهی خویش، یعنی فرهنگ ایران باستان راگسترش دهند.پژوهش حاضر بر آن است رو ش های این انتقال فرهنگی را در قاب سروده های شاعران ایرانی تبار و یا به عبارتیپارسیان تازی سرای عصر عباسی دوم، مورد بررسی و کندوکاو قرار دهد. دستاورد پژوهش به مخاطب می نمایاند کهفراوانی به کارگیری واژگان فارسی در اشعار عربی شاعران یاد شده، تأکید بر اشکال پوشش ایرانی، اشاره به نوعموسیقی بومی ایرانیان، ذکر نام شهرهای ایران در ابیات شعری جهت آشنایی هرچه بیشتر مخاطبان با رسوم ایرانی و... از مهم ترین ابزارهای این انتقال فرهنگی بوده است. نیز بیان می دارد چگونه زبان و فرهنگ پارسی به کمک شاعرانایرانی تبار در درون مرزهای عربی بالیدن گرفت و در متن خلافت عباسی به جایگاه و نفوذی غیرقابل انکار دست یافت.

نویسندگان

محسن سیفی

استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان

جواد جرنگیان

کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان

اسماعیل یعقوبی مقدم

کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه لرستان