بازتاب ادبیات عامیانه و واژگان محلی در آثار داستان نویسان بوشهر (صادق چوبک، منیرو روانی پور و رسول پرویزی)

ادب عامیانه یا ادبیات مردمی که برخاسته از بطن زندگی مردم عادی بوده و نمایانگر رنج ها، غم ها و شادی مردمانی ساده زیست است، در واقع به صورت شفاهی از نسلی به نسلی انتقال یافته است و شامل عناصری چون ضرب المثل ها، تمثیلات، کنایات، قصه های عامیانه، اصطلاحات وواژگان محلی، اشعار و ترانه های عامیانه می شود؛ این عناصر از دیرباز به عنوان هنر مردمی در ادبیات رسمی نیز بازتاب و انعکاس داشته است. داستاننویسان مشهور و معاصر بوشهری مانند صادق چوبک، منیرو روانی پور و رسول پرویزی، با تأثیر پذیری از فرهنگ محلی زیستگاه خود توانسته اند فضایی عامیانه و بومی در آثار خود ایجاد کنند؛ به گونه ای که می توان آثار این هنرمندان را گنجینه ای از اصطلاحات و ادب محلی دانست. به طور کلی آثار نویسندگان این خطه به علت واقع گرایی و درگیری با زندگی مردم، دارای نثری ساده، صمیمی، محاوره ای، آکنده از کنایات، ضرب المثل ها، لغات و اصطلاحات محلی و ترانه های عامیانه است.

کلیدواژه ها:

ادبیات عامیانه ، صادق چوبک ، منیرو روانی پور و رسول پرویزی