بررسی ساختار واژگانی و فرایندهای واجی در لهجه شهرکردی

لهجه شهرکردی، یکی از لهجههای زبان پارسی و بسیار مشابه لهجه اصفهانی بسیار غلیظ است. این گویش با لهجه معیار فارسی،تفاوت های آوایی و واژگانی بسیاری دارد و متأسفانه در حال نابودی است. پژوهش حاضر با هدف معرفی لهجه شهرکردی و حفظ،یادآوری و احیای لغات قدیمی به کار برده شده در این گویش، با روش توصیفی تحلیلی انجام شده است که با مطالعه ساختارواژگانی این گویش، افزون بر بیان ویژگیهای منحصر به فرد آن، به بررسی آواشناسی در دو مبحث اصلی وندها و فرایندهای واجیو معرفی برخی واژه های خاص این گویش که معادل واژگان فارسی معیار هستند، پرداخته ایم و به این نتیجه دست یافته ایم که اینگویش، علاوه بر کاربست وندهایی منحصر به فرد برای ساخت واژگان مشتق، کاربرد واژه های فارسی معیار با تغییراتی در صامت هاو مصوت ها و استفاده ار واژگان خاص این گویش، بسیاری از واژگان و به ویژه افعال فارسی دری را زنده نگه داشته و به همان شکلکهن مورد استفاده قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

لهجه شهرکردی ، آواشناسی ، فرایندهای واجی