بررسی ویژگی های روح و روان در مثنوی معنوی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 608
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICLCS01_195
تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1395
چکیده مقاله:
در این نوشتار، نگارنده عقاید و دیدگاه های مولوی را درباره ی جایگاه روح و روان در مثنوی، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار داده است. روش کار به این صورت است که بعد از انتخاب ابیات مناسب با موضوع به دسته بندی آنها پرداخته و گذشته از این، مقایسه ای ضمنی میان آرای ایشان و عقاید فلاسفه صورت گرفته است تا دیدگاه هریک به درستی معلوم و شناخته شود. این پژوهش ما را به این نتیجه کلی می رساند که مولوی بر این باور است که روح انسانی هرگز دچار مرگ و نیستی نمی شود و جوهری باقی است و گذاشته از این، ترقی و تعالی روح با ضعف و کاهش جسم رابطه ای متقابل دارد. روح به دلیل پیشینه ی ارزشمند خود همواره در هراس و نارضایتی به سر می برد و آرزوی پیوستن به اصل و رهایی از فراق را در سر می پروراند.
نویسندگان
ملیحه مهدوی
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی آباد کتول
رقیه بیگم تبریزی مقدم
کارشناسی ارشد ادبیات و زبان فارسی شهرستان علی آباد کتول
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :