بررسی وجوه اشتراک در مدایح نبوی عبدالرحیم برعی و سنایی

مدایح نبوی نوعی از عواطف دینی و فصلی از ادبیات رفیع است که تنها از قلوب سرشار از صدق واخلاص صادر می شود. مدح نبوی تمجید از پیامبر و ستایش و بیان صفات و کردار آن بزرگوار است. منتیکه پیامبر اسلام بر جامعهی بشری نهادند آنچنان بزرگ است که اگر همهی مردم ثناگویشان او باشند نمی-توانند از عهده ی سپاسگزاری ایشان برآیند. اما هر کس مدح و نعت ایشان را بر خود فرض دانسته و بهسرودن اشعاری در این بحر روی آورده است. از جمله عبد الرحیم برعی شاعر یمنی قرن هفتم و سناییشاعر پارسیگوی قرن پنجم که این موضوع در میان آنها از اهتمام ویژهای برخوردار است.لذا مقاله ی حاضر سعی دارد ضمن بررسی ماهیت مدح و چگونگی مدایح نبوی در ادب عربی و فارسی بهبررسی وجوه اشتراک مضمون ذکر شده در اشعار برعی و سنایی بپردازد. نتایج نشان از آن دارد که دراشعار شاعران مذکور مضامین مشترکی همچون حسن خلق پیامبر، امی بودن، برتری ایشان بر سایر انبیاءالهی و معراج نمود یافته است.

کلیدواژه ها:

برعی ، سنایی ، پیامبر ، مدایح نبوی