بررسی زبانشناختی لهجه شیرازی باتکیه برگویش آسیویی

این مقاله بر مبنای زبانشناسی توصیفی و میدانی به توصیف لهجه شیرازی، فرآیندهای آوایی پربسامد و واژگان کاربردی و قوم نگاری برخی ضرب المثل ها و تعارفات رایج در این لهجه می پردازد. لازم به ذکر است که در قسمت واژگان سعی بر این بوده تا لهجه منطقه سعدی (سوکان) که اصیل است استفاده شود و تا حدی واژگان گویش آسیویی که فقط در بین مردان محله سعدی که شغل آنها آسیابانی بوده است با نام زبان آسیویی معرفی شود که حتی برای مردم شیراز هم بعید است. البته باید توجه شود که آنها از این زبان در معاملات خود با بیگانگان استفاده میکردند و به نوعی این گویش بیانگر هویت آنها بوده است.

کلیدواژه ها:

لهجه شیرازی ، فرآیندهای آوایی ، واژگان (گویش آسیویی) ، قوم نگاری ، ضرب المثلها و تعارفات