پیردردیوان حافظ و موعظه هایش

عرفان و خداشناسی در اندیشه حافظ اهمیت فراوان دارد و دریافت و ادراک آن بی موعظه پیر بسی مشکل است؛ چنان که بی پیروی از او و دریافت موعظه هایش سالک طریقت ، راه به جایی نمی برد و از معرفت به حق محروم می گردد پس نقش پیر، مرشد و اندرزهایش در اندیشه حافظ مهم و حیاتی است. راهنمای حافظ و یاریگر این نوسفر در سلوک بی نهایت ، پیر مغان است و اوست که راه و رسم منزلها را به او می آموزد. پیرمغان اگر چه پایی در زمین و سری در آسمان دارد، اما خود سالک راه یافته و رند به مقصد رسیده ای است که مراحل سیر و سلوک، تزکیه و تهذیب را گذرانده، دلش به نور الهی روشن و بینا گشته و به کمال انسانی و الهی رسیده است. پس حافظ باید از پیر اطاعت بی چون و چرا کند؛ چون پیر راه را دیده و از گردنه های آن گذشته است. و ی از حافظ می خواهد که هیچگاه از تسلیم خالصانه در برابر او روی برنتابد و همیشه آستان بوس او باشد و هیچ وقت یاس و ناامیدی بر او چیره نشود و از غم هجران شکایت نکند.

کلیدواژه ها:

حافظ شیرازی ، پیر مغان ، پیر ، رند