نگاهی به اخلاق و حکمت در دیوان محمدتقی بهار
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 318
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICLP02_007
تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396
چکیده مقاله:
اخلاق و حکمت از موضوعات مورد علاقهی ایرانیان از دیرباز تا کنون بوده است. وجود پندنامه ها و اندرزنامه های بازماندهاز زبان پهلوی خود گویای این مدعاست. این علاقه مندی به اخلاق و حکمت چونان میراثی به گویندگان و سخنوران ایرانیمنتقل شده است. یکی از این وارثان بر حق شاعر معاصر محمدتقی بهار (16 آبان 1265- 2 اردیبهشت 1330) ملقب بهملک الشعرا و متخلص به بهار است. وی توجه خاص به موضوعات اخلاقی دارد و مفاهیم والای اخلاقی چون راستی و درستی، پرهیز از غرور و خودستایی، عدل و دادگری، پرهیز از حرص و آز، پرهیز از تندخویی، پرهیز از حسد و خشم،اعتدال در زندگی، مهرورزی، سحرخیزی، خوش قولی، صبر و استقامت و ... را در دیوان خود به یادگار گذاشته است. دراین مقاله سعی بر آن است تا بازتابی از مسایل تعلیمی و اخلاقی در آثار دیوان ملک الشعرا ارایه گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معصومه محمدنژاد
باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران
فائزه جنیدی
استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران