نور و رنگ در مثنوی معنوی مولوی

نور در تمام ادیان مورد احترام و مقدس بوده است. قرآن، خدای عالم را به نور تشبیه کرده است. سوره مبارکه نور مهمترینمشخصه نور را در آیین اسلام بیان میدارد. عرفا و حکما تاویل های بسیاری از این آیه کرده اند. آنها ظلمت را، نبودنور میدانند. رنگها از نور منشعب میشوند بنابراین همانگونه که نور مقدس است، رنگها نیز قابلیت آن را دارندکه دارای معانی مقدس و عرفانی باشند. شعرا در اشعار خود برای خداوند، سعادتمندان گمراهان و...رنگ هایی قایلشده اندکه برخی از آنها برگرفته از اقوال عرفاست.در این مقاله سعی شده است آراء متفکران اسلامی در مورد نحوهصدور کثرت از وحدت و تعبیر وتفسیرآنها در مورد سوره نور بیان شود و با مصداق های نور در اشعار مولانا مقایسه گردد.به گواهی شاهد مثالها مولانا با آراء متفکران اسلامی در مورد آیه نور موافق است؛ اما در مورد رنگها او از این واژه هاصرفا به عنوان تمثیلی برای بیان حالات فکری و عقاید خود استفاده کرده است.

کلیدواژه ها:

نور ، سفید ، سرخ ، زرد ، سیاه