مختصری درمعرفی بیرنگ لاهوری و دیوانش

سبک هندی یا اصفهانی از سبک های رایج شعر و ادب پارسی است که شاعران این سبک در طرز نو و مضمون آفرینی در تاریخ ادبیات شهره اند از جمله شاعران این سبک که به تازگی اثری ارزشمند و نفیس از ایشان تصحیح شده شاعری است به نام بیرنگ لاهوری )ف.1123ه.ق(، وی در شعر از میرزا جلال اسیر شهرستانی )1029-1059(و عبد اللطیف خان تنهای پنجابی)ف-)1116 پیروی می کرد و در تصوف از شاگردان باقی بالله )1012-971( بود و همچنین با بیدل دهلوی))1133-1054و محمد افضل سرخوش کشمیری 1127-1050(ه.ق( معاصر بود. از بیرنگ دیوانی شامل غزلیات ،چند مسمط و رباعی باقی مانده است. مضمون غزلیات وی عمدتا عاشقانه و گاه عارفانه است. بیرنگ در موارد متعددی به استقبال شاعران سبک عراقی مخصوصا حافظ رفته است وی همچنین رباعیاتی در مدح پیامبر اسلام ، خلفای راشدین و اهل بیت )ع( دارد . ویژگیهای سبک هندی از جمله مضمون یابی و خیال پردازی در اشعار وی به وفور یافت می شود ،کاربرد آرایه های ادبی دراشعار بیرنگ معتدل ،طبیعی و به دور از پیچیدگی است. تشبیه ، تلمیح و تمثیل بیشترین بسامد را در دیوان این شاعر دارد. در این مقاله سعی می شود ضمن معرفی مختصر بیرنگ لاهوری ، نکاتی درباره ویژگی های شعری این شاعر بیان شود.

کلیدواژه ها:

نسخه خطی ، دیوان بیرنگ لاهوری ، سبک هندی