وصف ناقه در شعر جاهلی

یکی از فقره های اشعارعهد جاهلی که درحقیقت قصایدی مقتضب1 است وصف ناقه می باشد . بعضی از ناقدان گفته اند استطراد اساس شعر جاهلی می باشد, که به مفهوم تخلص فوری از یک موضوع به موضوع دیگر می باشید. اما همین انتقال است که به شعر آنها روحی قصصی بخشیده و نوعی اسلوب قصه را پیروی می کند، وصف ناقه در اشعار شاعرانی چون طرفه، نا بغه، بشر بن ابی خازم، المثقب العبدی و غیره آنچنان جایگاهی می یابد کیه به راحتی نمی توان از آن چشم پوشی و اغماض کرد اوج ظهورآن را می توان در شعر طرفه بن عبد ربیعی یافت وی حدود یک سوم معلقه خود را به وصف ناقه اختصاص داده است اما ناقه از زمان گذشته درزندگی عرب بدوی از اهمیت قابل ذکری برخودار بوده ,زیرا درحقیقت منبع اقتصادی خانواده و مرکب راهوار شاعران عرب بوده که از آن جهت وصال به محبوب یا رسیدن به ممدوح استفاده می کرده, و غیم و اندوه خود را از ضمیر می زدوده اند .این قسمت از اشعار درحقیقت در بردارنده اطلاعات بسیاری است که شامل مواردی چون مسائل اعتقادی جاهلی و ارتباط متقابل انسان و حیوان و اطلاعات تاریخی و پزشکی می باشد.

کلیدواژه ها:

نا قه ، شعر عربی ، وصف ، جاهلی ، مرکب عشاق