شهرهای باستانی مذهبی ایران (مطالعه موردی شهر شیز)

شهر به عنوان مکان زندگی انسان ها و متعاملات آنها با یکدیگر نقشی بسیار ارزنده در پرورش آنها دارد از این رو شهرها باید بتوانند امکان رشد و تعالی شهروندان را فراهم سازند و در این مسیر مانع درست نکنند. شهرتکاب شیز و مردم ساکن در شهرهای ایران به دلیل اعتقاد و باورهای دینی آثار و شاخص های از باورهای خود را در محل زندگی خود دارند که نمونه بارز آن آتشکده آذر گشسب در تخت سلیمان می باشد در این مقاله سعی شده است با تکیه بر آثار تاریخی مکتوب و منقول بر جای مانده و همچنین نظر برنامه ریزان و اساتید در این زمینه با استنباط عقلی استخراج شود به صورت شاخص هایی ارایه گردد در نهایت با بازگشت به اصالت های شهرهای کهن ایران که به صورت مدلی ارایه گردد از مهم ترین این اصالت می توان به حفظ صیانت از خانواده ، هویت بخشی به محلات – عبرت رسانی هدایت رسانی و تعادل بخشی اشاره کرد از جمله راه حل های کالبدی آنها مانند بزرگ بودن منازل ، تعداد مناسب فضاهای مذهبی در محلات وجود آرامستان دریافت درونی شهر و سادگی مساجد مقیاس انسانی بناها و غیره است.روش تحقیق در این پژوهش رویکرد توصیفی – تحلیلی می باشد . روش گردآوری اطلاعات و داده ها منابع تاریخی است. روش تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعات به صورت کیفی بر مبنای استنباط و تحلیل می باشد این پژوهش کاربردی برای حل مشکلات کالبدی و اجتماعی شهرها معاصر قرار گیرد.