بررسی محدودیت ها و قابلیت ها در خاک های استان های شرقی با استفاده از تصاویر ماهواره ای و GIS و ارایه راهکارهای عملیاتی برای اصلاح آن ها

با پیشرفت علوم خاکشناسی، سنجش از دور و شناخت نیازمندی های آب و هوایی و خاکی گیاهان مختلف نیاز به توسعه تکنیک های جدید در ارزیابی احساس گردید. در این راستا به بررسی طبقه بندی اراضی و قابلیت اراضی در استان های شرقی کشور که شامل اصفهان، خراسان جنوبی، خراسان رضوی، سمنان، سیستان، قم، کرمان، هرمزگان و یزد پرداخته شد. در این مطالعات، اراضی در 6 کلاس مختلف تقسیم بندی شدند. با توجه به این نتایج میتوان مشکل شوری را عمده مشکل استان اصفهان دانست و مشکلاتی چون وجود سنگریزه سطحی و فرسایش را از عمده مشکلات این استان دانست. در استان هرمزگان وجود اراضی با شیب بالا و فرسایش بالا، بیرون زدگی های آهکی محدودیت اصلی است. در بخش دیگر، بیرون زدگی های آهکی، مارنی و گچی که خاک های کم عمق و آهکی دارند از محدودیت های اصلی در این استان هستند. در استان خراسان عمده اراضی وجود شیب های بالای 25 درصد و خاک های کم عمق است که بیشتر مناسب باغداری است تا زراعت. در استان یزد بخش وسیعی از اراضی این استان دارای مشکل شیب زیاد و فرسایش بادی هستند. در قسمت دیگر خاک های با بافت سنگین در فلات های فوقانی وجود دارد که داری مشکل شوری سنگین هستند. اراضی شوره زار در مکان دوم اراضی این استان قرار دارند. استان سمنان دارای اراضی شور فراوانی است که این اراضی در دشت های این استان واقع شده اند و در حال حاضر قابلیت استفاده برای زراعت یا باغداری را ندارند. این مشکل در استان سیستان و بلوچستان کمتر بوده و مشکل عمده مربوط به کلاس 4 است. استان قم بیشترین کلاس اراضی را در کلاس 5A دارد که بیانگر وجود شوره زارهای وسیعی در این استان است. در استان کرمان، اراضی با شیب زیاد و عمق کم گستره وسیعی از این استان را تشکیل داده اند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی اراضی ، سنجش از دور ، طبقه بندی اراضی