بررسی ارکان مختلف موافقتنامهی کشاورزی سازمان تجارت جهانی درخصوص بخشکشاورزی ایران با تأکید بر حوزهی دسترسی به بازار

بررسی بخشهای مختلف موافقتنامهی کشاورزی مصوب سازمان تجارت جهانی میتواند علائم حائز اهمیتی را درحوزهی سیاستگذاری نسبت به الحاق ایران به این سازمان در اختیار برنامهریزان کشور قرار دهد. در این راستا، سه رکن اینموافقتنامه شامل حمایتهای داخلی ، یارانههای صادراتی و دسترسی به بازار در خصوص بخش کشاورزی ایران، در مطالعهی حاضر مورد بررسی قرار گرفت. مهمترین نتایج این پژوهش گویای این است که در نگاهی تاریخی، برخلاف حمایت نهادهای، حمایت قیمتی محصولات بر اساس نرخ آزاد، اغلب منفی بوده است. همچنین، تخصیص یارانههای صادراتی به بخش کشاورزی کم بوده و عمدتاً به منظور حفظ بازارهای قبلی صورت پذیرفته است. بررسی دسترسی به بازار محصولات منتخب کشاورزی ایران طی دورههای1368-80و88- 1381 نیز حاکی از این است که معادل تعرفهای اغلب محصولات کشاورزی طی دورهی1368-80 بسیار کم و حتی منفی بوده و برای بعضی محصولات، مالیات پنهان قابل ملاحظهای نیز اعمال شده که این امر خود حاکی از سیاست تجاری غیرحمایتی دولت از محصولات کشاورزی طی این دوره بوده است

کلیدواژه ها:

سازمان تجارت جهانی ، کشاورزی ، موافقتنامهی کشاورزی ، دور اروگوئه ، ایران