آزمون خیز و اعوجاج زاویه ای ورقهای st37 پس از گرمایش خطی القایی

یکی از روش های شکلدهی ورق های فلزی دارای انحنای دوبل، فرآیند گرمایش خطی است. در این فرآیند با گرم کردن ورق در راستای خطوط از پیش تعیین شده، به طور تدریجی به آن شکل میدهند. در گذشته عمدتا از مشعل گازی به عنوان منبع گرمایش استفاده شده است. چون برای کنترل دقیق تغییر شکل ورق در طول فرآیند، شار حرارت ناشی از منبع باید قابل کنترل باشد و این کار با مشعل آسان نیست یکی از جایگزین های مناسب، کویل القایی به عنوان منبع گرمایش است. در این پژوهش به مطالعه تجربی فرآیند گرمایش خطی القایی ورق های فولادی پرداخته شده است. با توجه به هزینه بر بودن آزمون های تجربی، پس از انتخاب متغیرهای موثر، آزمون ها به روش تاگوچی طراحی شده اند . ضخامت ورق، شدت جریان عبوری از کویل و سرعت حرکت کویل روی ورق، متغیرهای مورد مطالعه بوده-اند. خیز و اعوجاج زاویه ای ورق نیز به عنوان خروجی های فرآیند در نظر گرفته شده اند. از بین این متغیرها، ضخامت ورق بیشترین تاثیر را بر میزان خیز و اعوجاج زاویه ای ورق دارد. شدت جریان در مرتبه دوم اهمیت است. در بازه در نظر گرفته شده برای سرعت کویل، ضمن تایید تاثیر این متغیر بر خروجی های فرآیند، تغییرات چندانی در مقدار آنها ملاحظه نشده است.

کلیدواژه ها:

شکل دهی ورق های فولادی ، گرمایش خطی ، گرمایش القایی