بررسی قابلیت ماشینکاری سرامیکهای هیدروکسی اپتات و پلی متیل متاکریلات در ایمپلانتهای استخوان

پیشرفت تکنولوژی در علوم پزشکی و جایگزینشدن سیستمهای اتوماتیک و روباتیک به جای روشهای سنتی باعث بالا رفتن سطح علمی مهندسی پزشکی گردیده است. هیدروکسی اپتات با فرمول Ca 10 2(PO4 )6 (OH ) تشکیل دهنده بافت استخوان بوده که به علت سازگاری بالا و بی اثر بودن نسبت به بدن انسان میتواند به عنوان جایگزین استخوان انسان استفاده شود و با بافت زنده ایجاد اتصال قوی داشته باشد. پلی متیل متاکریلات نیز ماده دیگری است که میتواند به عنوان جایگزین استخوان در جراحی مورد استفاده قرار می گیرد. امروزه این مواد به طور گسترده ای به عنوان ایمپلانت در پزشکی استفاده میشود. هدف از این مقاله بررسی پارامترهای ماشینکاری بر روی این سرامیکها میباشد.این قطعات در گستره معینی از چگالی، استحکام مکانیکی و دما به منظور بررسی توانایی ماشینکاری آنها مورد استفاده قرارگرفتند. اثر پارامترهای سرعت برشی و نرخ پیشروی به عنوان پارامترهای متغیر بر روی دما، صافی سطح و نیروهای ماشینکاری به عنوان پارامترهای وابسته جهت بررسی انتخاب گردیدند. بر اساس آزمایشهای ماشینکاری و تحلیلهای آماری مانند تحلیل ANOVA و توزیع نرمال میتوان نتیجه گرفت که نرخ پیشروی، عمق برش و تعامل بین این دو برصافی سطح تاثیر چشمگیری دارد. همچنین تنها فاکتور موثر بر روی دما در حین ماشینکاری نرخ پیشروی میباشد. نیروی ماشینکاری تابعی از هیچیک از پارامترهای فوق الذکر نمیباشد.

کلیدواژه ها:

هیدروکسی اپتات ، پلی متیل متاکریلات ، ماشینکاری ، صافی سطح ، افزایش دما ، نیروی ماشینکاری