بررسی فرایند برنیشینگ برروی مقاومت به خوردگی فولادهای کم کربن با استفاده از تکنیک امپدانس الکتروشیمیایی EIS

خوردگی به طور کلی به صورت از بین رفتن مواد به علت واکنش با محیط تعریف می شود. پدیده خوردگی در فلزات طبق تعریف، واکنش شیمیایی یا الکتروشیمیایی بین فلز و محیط اطراف آن می باشد که به تغییر خواص ماده منجر خواهد شد. گرچه فرآیند خوردگی اجتناب ناپذیر است ولی میتوان با انجام فرآیندهایی میزان خوردگی را به مقدار قابل توجهیکاهش داد. جهت کاهش پدیده خوردگی در این تحقیق، فرآیند برنیشینگ بر روی مقاومت به خوردگی فولاد کربنی ck45 مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه های برنشینگ شده و ماشین کاری شده جهت انجام تست خوردگی در شرایط بهینه تولید شده است. جهت یافتن شرایط بهینه از بین پارامترهای ماشین کاری آزمایش کیفیت سطح بر روی نمونه های برنشینگ شده انجام شد. کیفیت سطح Ra=0.113 میکرومتر در نمونه های برنشینگ شده با شرایط ماشین کاری، سرعت اسپیندل 1200 دور بر دقیقه و میزان پیشروی 0.1 میلی متر بر دقیقه بدست آمده است. آزمایش طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی بر روی نمونه های بدست آمده انجام شد. همچنین جهت مشاهده بهتر سطوح خورده شده تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی در محلول کلرید سدیم 3.5 درصد تهیه شده است. نتایج نشان داد افزایش مقاومت به خوردگی نمونه های برنیشینگ شده در مقابل پالس های ارسالی در تست خوردگی امپدانس الکتروشیمیایی EIS نشان از تاثیر این فرآیند بر فولاد Ck45 است. سطح صاف و عاری از خلل فرج در سطح نمونه ها از عوامل تاثیر گذار بر افزایش مقاومت به خوردگی فولاد می باشد. و لذا نمونه هایی که در شرایط بهینه با صافی سطح Ra=0.113 میکرون، برنشینگ شده اند، نمودار نایکویست گسترده تری دارند. و این بدین معناست که مقاومت در برابر خوردگی بیشتری نسبت به سایر نمونه ها دارند. که نتایج حاصله از منحنی نایکویست نشان از افزایش 20 درصدی نمونه های برنیشینگ شده نسبت به نمونه های ماشین کاری شدهدر آزمایش خوردگی دارد

کلیدواژه ها:

برنیشینگ ، امپدانس الکتروشیمیایی ، مقاومت به خوردگی