توسعه مالی و کیفیت نهادی و اثر آن بر رشد اقتصادی

امروزه برای اکثر اقتصاددانان قابل پذیرش است که انباشت سرمایه، اعم از سرمایه فیزیکی و سرمایه انسانی و همچنین تغییرات تکنولوژیکی به تنهایی نمی تواند تفاوت های موجود در رشد اقتصادی کشورها را توضیح دهند. آنچه که به عنوان کلید اصلی رشد در ادبیات اخیر مورد توجه قرار گرفته است، دو مفهوم کیفیت نهادها و توسعه مالی می باشد. این مطالعه به دنبال بررسی اثرات کیفیت نهادی و توسعه مالی؛ و همچنین تاثیر متقابل توسعه مالی و نهادها بر رشد اقتصادی در دو مقطع کوتاه مدت و بلند مدت با استفاده از الگوی خود بازگشت با وقفه های توزیعی ( ARDL ) طی دوره ی 1363 تا 1392 می باشد. بدین منظور از مدل رشد نیوکلاسیکی منکیو، رومر و ویل ( 1992) که با افزودن متغیرهای مربوط به ویژگی های نهادی گسترش یافته، استفاده شده است. نتایج حاصل از برآورد معادلات نشان می دهد که توسعه ی مالی در بلند مدت اثر مثبت روی GDP واقعی سرانه دارد اما زمانی که با کیفیت نهادی ترکیب می شود این اثر منفی می شود. یعنی زمانی توسعه ی مالی باعث رشد اقتصادی کشور می گردد که بستر کیفیت نهادی مناسب در کشور شکل گرفته باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت نهایی ، توسعه ی مالی ، رشد GDP واقعی سرانه ، اثرات متقابل ، الگوی ARDL