نقد و بررسی جامعه شناختی نمادهای طبیعی در شعر عبدالوهاب البیاتی و هوشنگ ابتهاج (سایه)

گاه شاعر و ادیب برای بیان اوضاع اجتماعی خود به صورت غیر مستقیم عمل کرده و بازبان نمادین جامعه را پیش روی مخاطب نمایان می سازد . در نمادهای طبیعی شاعر از طبیعت بهره می برد و آن را به صورت نماد در معنایی دیگر به کار می برد . در این پژوهش نمادهای طبیعی چون : صحرا، کویر، درخت ، جنگل ، گل و...در شعر البیاتی و ابتهاج مورد بررسی قرار می گیرد و به واسطه ی آن جامعه زمان شاعران را نقد و بررسی می کنیم . بررسی از این چشم انداز ، دستاوردهای جدیدی به پژوهش های ادبی خواهد افزود.

کلیدواژه ها:

نقد ، جامعه شناختی ، نماد طبیعی ، شعر ، البیاتی ، ابتهاج