قرار بازداشت موقت در حقوق ایران و اسناد بین الملل

قرارهای تامین کیفری از جمله قرارهای اعدادی هستند که در مرحله تحقیقات مقدماتی از سوی مقام فضایی صادر می شود که از میان قرارهای مزبور قرار بازداشت موقت از اهمیت خاصی برخوردار است بازداشت متهم که از آن در حقوق کیفری ایران به توقیف احتیاطی نیز تعبیه شده است عبارتست از سلب آزادی از متهم و زندانی کردن او در طول تمام قسمتی از تحقیقات مقدماتی که ممکن است تا صدور حکم قطعی و یا اجرای آن ادامه یابد و هدف از آن حصول اطمینان از دسترسی به متهم حضور به موقع وی در مرجع قضایی جلوگیری از فرار یا اخفای وی و یا امحاء آثار جرم و تبانی با شرکاء و معاونین احتمالی جرم می باشد علیهذا با توجه به اهمیت فزاینده حقوق بشر در سطح ملی و بین المللی و از طرفی به علت تعارض ذاتی بازداشت فرد با اصل برائت که رعایت حقوق و آزادیهای متهم از آثار بارز این اصل است حقوقدانان کیفری و به دنبال آن سازمان های بین المللی و منطقه ای و دولتها را بر آن داشته است که با وضع قواعد و مقررات در جهت تحدید بازداشت متهم گام برداشته و مقامهای قضایی را وا می دارند که از آن تنها در موارد ضرورت و به عنوان آخرین چاره و برای کمترین مدت زمان ممکن استفاده کنند و حتی المقدور از راههای جایگزین مانند اقدام های غیر بازداشتی اعم از سایر قرارهای تامینی و یا اقدامات نظارتی بهره گیرند علی ای حال در صورت صدور قرار بازداشت رعایت کلیه حقوق متهم الزامی است در این تحقیق تلاش گردیده با توجه به آنکه مفاد زیادی از اعلامیه های جهانی و منطقه ای حقوق بشر دارای موازینی در ارتباط با اصول آیین دادرسی کیفری من جمله حفظ حقوق متهم و تحدید بازداشت موقت هستند حتی المقدور نواقص و کاستی های موجود قوانین آیین دادرسی کیفری بررسی و امید است به منظور بهینه سازی قواعد آیین دادرسی کیفری با اصول فوق مقایسه و مطابقت داده می شود

کلیدواژه ها:

قرار بازداشت ، متهم ، حقوق ایران ، حقوق بین المللی