سنجش تأثیر مدیریت دانش بر پیشگیری از ترک خدمت کارکنان(مطالعه موردی: شرکتی مطرح در زمینه تولید محصولات بانکی)

همواره ترک خدمت کارکنان کلیدی و دانش آموخته جزوی از دغدغه های مدیریت منابع انسانی سازمانهای سرآمد میباشد. سازمانهایی که بتوانند دلایل و عوامل موثر در تمایل به ترک خدمت کارکنان را درک کنند، خواهند توانست پیش از اینکه فکر ترک سازمان به ذهن کارکنان خطور کند، سیاستها و روشهای موثری را برای حفظ و نگهداری منابع انسانی کارآ به کاربگیرند. از جمله اهداف پیاده سازی مدیریت دانش، انتقال دانش مرتبط، به کارکنان منتخب، در زمانهای مناسب است. به این ترتیب آموزش و انتقال اطلاعات هدفمند خواهد شد . اگر آموزش مختوم به فراگیری و تحول نباشد، هرگز توانمندسازی اتفاق نخواهد افتاد و اگر کارمند باذکاوت توانمند شود و سازمان سیاستی برای حفظ و نگهداری آن نداشته باشد، در بازار رقابتیامروز بلافاصله با شرایط بهتر جذب شرکتهای رقیب خواهد شد. هدف این پژوهش بررسی اثرگذاری فرآیندهای مدیریت دانش بالاخص بخش انتقال و تسهیم دانش بر جلوگیری از ترک خدمت کارکنان سازمان است، تا از این رهیافت و راهکارهای پیشنهادی آن بتوان از ترک خدمت کارکنان دانش محور آموزش دیده پیشگیری و از زیانهای اقتصادی که سازمان در قبالآن دچار میشود، جلوگیری نمود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت پارامتریک و استنباطی و روش انجام آن همبستگی است. در این پژوهش پرسشنامه های مربوطه با طیف لیکرت به صورت تصادفی توسط 40 نفر از کارکنان شرکت تولید محصولات نرم افزاری و سخت افزاری بانکی تکمیل شد و نتایج توسط نرم افزار SPSS 20 مورد بررسی وتجزیه و تحلیل قرار گرفت. ضریب همبستگی پیرسون مشخص کرد که میان مدیریت دانش و ترک خدمت کارکنان رابطه معناداری وجود دارد؛ نتایج تحلیل رگرسیون انجام شده بیانگر آن است که 4 عامل مهم و کلیدی مدیریت دانش(ساختار، کسب، تعامل و کاربرد دانش)یشترین تأثیر را بر مشخصه های شغل جهت پیشگیری از ترک خدمت کارکنان دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، ترک خدمت کارکنان ، کارکنان دانش محور ، آموزش کارکنان