بررسی رابطه مدیریت استعداد و مولفه های عدالت سازمانی در آموزش و پرورش شهر تهران

نیروی انسانی هر سازمان به عنوان مهمترین منبع راهبردی، در رسیدن به هدف های سازمانی نقش مهمی را ایفاء نموده و نیروی محرکه سازمان محسوب می شود. امروزه، توجه بسیاری به عدالت به عنوان ساختار مهم و زمینه تحقیقی در رفتار سازمانی معطوف شده است. عدالت سازمانی به رفتار منصفانه کارکنان سازمان اشاره دارد. هدف اصلی تحقیق؛ بررسی رابطه بین مدیریت استعداد و مولفه های عدالت سازمانی در مناطق یک تا پنج آموزش و پرورش شهر تهران بود. با روش همبستگی و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایی، 207 نفر از کارکنان مناطق یک تا پنج آموزش و پرورش شهر تهران بطور تصادفی انتخاب شد و داده ها با استفاده از دو پرسشنامه مدیریت استعداد و عدالت سازمانی گردآوری شد. نتایج نشان دادند که بین مدیریت استعداد و عدالت توزیعی در کارکنان مناطق یک تا پنج آموزش و پرورش شهر تهران رابطه معناداری وجود داشت (P=0/004<0/05) و همچنین، بین مدیریت استعداد و عدالت رویه ایی در کارکنان مناطق یک تا پنج آموزش و پرورش شهر تهران رابطه معناداری وجود داشت .(P=0/000<0/05) ولی بین مدیریت استعداد و عدالت مراوده ایی در کارکنان مناطق یک تا پنج آموزش و پرورش شهر تهران رابطه معناداری وجود نداشت .(P=0/34> 0/05) درمجموع، می توان ادعا نمود که بین مدیریت استعداد و عدالت سازمانی در کارکنان مناطق یک تا پنج آموزش و پرورش شهر تهران رابطه معناداری وجود دارد(.(P=0/000<0/05

کلیدواژه ها:

مدیریت استعداد ، عدالت سازمانی ، ، آموزش و پرورش