حکمروایی مطلوب کلید توسعه پایدار در مدیریت گردشگری ایران

حکمروایی مطلوب مفهوم تازه ای است که در بخش مدیریت دولتی سازمان گردشگری ایران و درتدوین برنامه های توسعه سندچشم انداز1404 گردشگری ایران تاکنون مدنظرقرارنگرفته است. هدف از این پژوهش، توسعه نگرش پایداری در مدیریت گردشگری ایران و شناسایی عوامل موثر بر اتخاذ رویکرد حکمروایی مطلوب است. چنین الگویی باید متناسب و همگام با قوانین بین المللی ، ارزش های حاکم بر الگوی توسعه پایدار جهانی تبیین شود. با توجه به نیازهای موجود و نگرش مبتنی بر توسعه شاخص های حکمروایی مطلوب در ایران، و تاکید بر حضور مشارکت دست اندرکاران در این صنعت است. روش پژوهش بصورت کیفی- کاربردی و با استفاده از روش نظریه داده بنیاد و در سه مرحله انجام شده است.شاخص های شناسایی شده در این پژوهش و مدل مفهومی حاصل از آن، با نوآوری درشاخص های حکمروایی مطلوب در صنعت گردشگری، با تاکید بر 8 شاخص اصلی جهانی، و لحاظ نمودن 3 شاخص ویژه این شیوه حکمروایی(امنیت، حفاظت پایدار و توسعه پایدارچندبخشی در صنعت گردشگری، نگرش به بازاریابی در مقاصد گردشگری، مدیریت یکپارچه در توسعه بعنوان شاخص های جدید به مفاهیم حکمروایی مطلوب اضافه گردیده است.و پیامدهای حاصل از این پژوهش با رویکرد تغییرات در الگوها ی رایج مدیریتی در سازمان گردشگری ایران، توسعه در راهبردهای پایدار محیطی، شرایط را برای پاسخگویی مطلوب همه جانبه به دست اندرکاران، و اتخاذ مدیریت یکپارچه در عرصه سیاست گذاری و اجراءی شدن توسعه پایدار صنعت گردشگری را فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

حکمروایی مطلوب ، شاخص های حکمروایی مطلوب ، توسعه پایدار درمدیریت گردشگری.