بانکداری فقرا در ایران، توهم یا واقعیت

مشکلات نگرانی های فقر و بیکاری در ایران بر کسی پوشیده نیست، حجم بالای بیکاری فارغ التحصلاندانشگاهی، بیکاری پنهان، اشتغال ناقص بالا، حجم بالای شاغلان بخش غیر رسمی اقتصاد و مسائلی از ایندست امروز به دغدغه ی خانواده های ایرانی و دولتمردان تبدیل شده است. بر این اساس، دولت ها نیزطرح های اشتغال زایی مختلفی در چند دهه ی اخیر اجرا کردهاند که به جهت کم توجهی به تجربیات باارزش جهانی در بسیاری مواقع با شکست رو به رو شده اند. مدت هاست که در بسیاری از کشور های دنیاسیاست گذاران به این نتیجه رسیده اند شیوه های کمک خیریه ای به فقرا نمی تواند به کاهش تعداد فقراو خروج آنها از چرخه ی فقر کمک کند؛ در واقع این کمک ها نقش یک مسکن را ایفا می کنند که ازالتهاب درد می کاهند، اما لزوما به بهبودی کامل منجر نمی شوند و همین موضوع موجب شده که دربسیاری از جوامع و از جمله در جوامع فقیر و جوامع در حال توسعه مانند ایران، مساله ی فقر به یکی ازبحران های لاینحل اجتماعی تبدیل شود. از سوی دیگر بر هیچ کس پوشیده نیست که الگوهای توسعهاقتصادی و اجتماعی در جهان امروز تنها به یک کشور و جامعه اختصاص ندارد و الگوهای موفق دایم درحال تکرار در سرزمین های دیگر است. به بیان دیگر تحقیق در الگوهای موفق جهانی بسیار جالب توجه وکاربردی است و میتوان با بهرهگیری از نقاط قوت و ضعف آنها برای دستیابی به یک یا چند هدف خاصتلاش کرد. لذا در این نوشته سعی شده تا با بررسی ضمنی یک مدل خاص، نسبت به بررسی موانع ومشکلات بانکداری فقرا در ایران و نیز ارائه ی برخی از راهکار ها در این زمینه اقدام نمود.