ارزیابی عملکرد در محیط فازی

مدیریت عملکرد تبدیل به یک فاکتور کلیدی موفقیت برای سازمان شده است. به طور سنتی، مدیریت عملکرد به شکل منحصر به فرد بر روی مقادیر مالی تمرکز کرده است، که به طور عمده از معیارهای کمی استفاده می کند، اما دو دهه قبل اینها به سمت دیدگاه جدایی ناپذیری از سازمان گسترش یافتند، که مقادیر و معیارهای کیفی را ظاهر می سازد. این نوع دیدگاه گسترده و اقدامات مرتبط دارای درجه ای از عدم قطعیت می باشند که نیاز است تا محدود شوند. یکی از ابزارهای ضروری برای پوشانندگی عدم قطعیت منطق فازی می باشد، بنابراین هدف اصلی این مقاله تجزیه و تحلیل ادبیات مربوط به عملکرد فازی در سیستم های مدیریت عملکردی می باشد که در محیط هایی با عدم قطعیت و با هدف طبقه بندی کردن، مفهوم سازی و طبقه بندی کردن کارهای نوشته شده تا کنون، اجرای آن صورت می گیرد. در نهایت، سه طبقه بر اساس موارد استفاده مختلفی از منطق فازی در مدیریت عملکرد تعریف شدهاست که این نتیجه را می گیرد که مهمترین کاربرد منطق فازی که در تعداد بیشتری از مطالعات مورد محاسبه قرار گرفته است محدوده عدم قطعیت می باشد

کلیدواژه ها:

منطق فازی ، عدم قطعیت ، اندازه گیری عملکرد ، مدیریت عملکرد ، زنجیره تامین