پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس سبکهای دلبستگی و مولفه های تمایزیافتگی

خانواده، یک نظام اجتماعی طبیعی است که در همه ی مراحل تکوین آن زوجین، خرده نظام اصلی بوده و عوامل متعددی مانند سبک های دلبستگی و مولفه های تمایزیافتگی در رضایت زناشویی آنها نقش دارند. هدف این پژوهش پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس سبکهای دلبستگی و مولفه های تمایزیافتگی است. روش کار: پژوهش به لحاظ هدف از نوع بنیادی و به لحاظ نحوه ی جمع آوری دادهها از نوع توصیفی بود که در چهارچوب یک طرح همبستگی پیش بین انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر، کارکنان متاهل دانشگاه شاهرود در سال 1394 بودند. از این جامعه ی آماری با دانشگاه شاهرود در سال تحصیلی 94 توجه به جنسیت 200 نفر انتخاب شدند. پس از حذف موارد ناقص حجم نمونه به 184 نفر کاهش یافت. دامنه ی سنی آزمودنی ها از 23 تا 54 سال بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ، تمایزیافتگی خود اسکوورون ودلبستگی بزرگسال هازن و شیور استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی و رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها: از بین مولفه های تمایزیافتگی خود، موقعیت من و از مولفه های سبک بهترین پیش بینی کننده های (P>0/001) دلبستگی، سبک دلبستگی دوسوگرا رضایت زناشویی هستند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش از این باور حمایت میکند که روابط اولیه ی افراددر محیط خانواده به شکل گیری سبک دلبستگی خاص و سطوح بالا یا پایین تمایزیافتگی منجر می گردد و این تجارب اولیه بر روابط بین فردی زوجین در بزرگسالی تاثیر مستقیم می گذارد.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ، رضایت ، رناشویی ، موقعیت