رابطه بین جهت گیری مذهبی با کارکرد خانواده و شادکامی در بین دانش آموزان دبیرستانی

هدف از پژوهش حاضر مطالعه رابطه جهت گیری مذهبی با کارکرد خانواده و شادکامی در دانش آموزان مقطع متوسطه گنبد کاووس بود. نمونه شامل200 نفر از دانش آموزان دانشگاه (96 پسر و 104 دختر) بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند.داده ها با استفاده ازپرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت (ROS)، سنجش کارکرد خانواده (FAD) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHI)جمع آوری گردید و به توسطروش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشانگر آن بود که بینجهت گیری مذهبی درونی با کارکرد خانواده و خودکارآمدی ارتباط مثبت معنادار وجود دارد.به عبارت دیگر جهت گیری درونی مذهبی بر بعد انسجام و انعطاف پذیری خانواده و همچنین درجه خود کارآمدی افراد تاثیر مثبت داشت.همچنین جهت گیری مذهبی درونی توانست کارکرد خانواده وشادکامی را در افراد پیش بینی نماید. به علاوه نتایج تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که در ارتباط با تاثیر تعاملی جهت گیری مذهبی با شادکامیپسران دارای جهت گیری مذهبی درونی نمرات بالاتری را به دست آوردند.

کلیدواژه ها:

جهت گیری مذهبی ، کارکرد خانواده و شادکامی