بررسی رابطه ی کانون کنترل، خودشیفتگی و خودباوری بااعتیار به کار در بین کارکنان معاونت رسانه های نوین (مجازی)سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران

اعتیاد به کار، سندروم کارکردن افراد در طی ساعات طولانی است، ضمن آنکه امکان گسست آنها از فضای کاری فراهم نیست. اعتیاد به کار با پر کار بودن متفاوت است. افراد پرکار،کار خود را به به عنوا چیزی واجب انجام میدهندیک وظیفه ی ارضا کننده میدانند،ولی معتادان به کار،کار خود راجای امنی در نظر می گیرند گه می توانند در حین انجام ان از احساسات و تعهدات ناخواسته خارج از کار دور شوند. ‏ابزار اصلی گردآوری داده ها پرسشنامه بوده است. پرسشنامه از پژوهش آقای قلی پور و همکاران ( 1387 ‏) اقتباس شده است. جامعه آماری شامل کارمندان مرد شاغل در معاونت رسانه های نوین (مجازی) صدا و سیمای ‏جمهوری اسلامی ایران بوده است. نمونه گیری به روش تصادفی ساده صورت گرفته است. نمونه آماری ‏براسااس فرمول کوکران حدود 51نفر برآورد شده است. برای تعیین رابطه کانون کنترل خودباوری و خودشیفتگی با اعتیاد به کار کارکنان از آزمون همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. در این مقاله ‏تلاش شد تا رابطه هریگ از متغیرهای خودباوری، کانون کنترل درونی و بیرونی و خودشیفتگی با اعتیاد به کار ‏بررسی شوند، بدین منظور که مشخص شود افراد با چه نوع ویژگی های شخصیتی بیشتر دچار اعتیاد به کار ‏می شوند. مشخص شل بین ااعتیاد به کار و هر یک از متغیرهای مستقل همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. ‏به عبارت دیگر با افزایش نمرات فرد در عوامل کانون کنترل درونی و بیرونی،خودشیفتگی و خودباور ی ‏نمره وی در عامل اعتیاد به کار نیز افزایش می یابد. همچنین 72 ‏درصد از تغییرات متغیر وابسته( اعتیاد به کار) ‏به وسیله دو متغیر خودباوری و خودشیفتگیی تبیین می شود. متغیر خودباوری و خودشیفتگی در سطح 0/999 ‏درصد معنادارند. این در حالی است که مقدار خطای کانون کنترل درونی و بیرونی بیشتر از 0/05 ‏درصد ‏بوده و به همین دلیل وارد معادله رگرسیونی نشده اند.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به کار ، خودشیفتگی ، کانون کنترل ، خودباوری و سازمان صدا و سیما