روش های پژوهش کمی، کیفی، آمیخته در مدیریت آموزشی (پارادایم ها- تفاوت ها- همپوشی ها)

روش تحقیق اساسی ترین مقوله پژوهش است. چنانچه روش مناسبی با موضوع پژوهش انتخاب شود کار تحقیق سریع تر و مطمین تر انجام می شود شناخت روش های پژوهش و تعیین متناسب با شناخت واقعیت ما را زودتر به سرمنزل مقصود می رساند و بر عکس اگر به این امر توجه نشود ممکن است نه تنها کشف واقعیت نکند بلکه برحیرت ما بیفزاید و بناگزیر ما را به انکار واقعیت وادارد. نتایج پژوهش ها نشان می دهد که هر مدیری با توجه به قالب و پارادایم فکری و ذهنی خود به روش یا روش هایی روی می آورد و با توجه بهآن در سازمان خود عمل می نماید. هدف پژوهش حاضر، بررسی روش شناسی و پارادایم های معاصر مسلط در علوم رفتاری با تاکید بر مدیریت آموزشی است. و بحث اصلی روی این موضوع است که مدیر آموزشی و پژوهشگران مدیریت آموزشی شناخت و درک کلی از علم روش شناسی و روش های پژوهش کمی، کیفی، آمیخته را داشته و توانایی و کاربست آنها را کسب کنند تا در حل و فصل مسایل آموزشی در سازمان های آموزشی از آنها با توجه به مقتضیات و موقعیت ها و شرایط مناسب استفاده نماید. به این دلیل که مدیریتآموزشی رشته ای است علمی که مشابه همه رشته های علمی دیگر به طور سیستماتیک در صدد کشف قانون مندی حاکم بر روابط فی مابین متغیرهای سازمانی است، و فرآیندی اجتماعی است که با بکارگیری مهارت های علمی، فنی، هنری کلیه نیروهای انسانی و مادی را سازماندهی و هماهنگ نموده و با فراهم آوردن زمینه های انگیزش و رشد و تامین نیازهای منطقی فردی و گروهی معلمان، دانش آموزان و کارکنان به طور صرفه جویانه به هدف های آموزش و پرورش برسد. روش مطالعه حاضر به دلیل ماهیت موضوع آن از نوع،سندی- تحلیلی است در این مطالعه به بررسی تطبیقی روش شناسی کمی و کیفی و شناسایی محدودیت های این دو رویکرد پرداخته و مدل آمیخته یا ترکیبی به عنوان روش شناسی مطلوب معاصر به عنوان راهکار اساسی در پژوهش های حوزه مدیریت آموزشی است ارایه شده است

کلیدواژه ها:

روش شناسی ، پژوهش کمی ، پژوهش کیفی ، پژوهش آمیخته ، مدیریت آموزشی