بررسی و نقد ساختمان فعل در دستور زبان فارسی از دیدگاه ساختارگرایان

این مقاله تحلیل و پژوهشی از دیدگاه ساختارگرایان در ساختمان برخی افعال و مقایسه ی آن با دیدگاه دستور سنتی ایران است . در این پژوهش سعی شده از سر باریک بینی چند مورد از افعال بررسی گردد و بین ویژگی های مختلف فعل چون؛ رابطه ی معلوم و مجهول بودن و نوع گذر با ساخت فعل و همچنین تاثیر نوع واژه ای که به عنوان فعلیار واقع می شود در ساختمان فعل پرداخته شود. همچنین در این تحقیق، ثابت شد که گسترش پذیری در اسم و فعل دو شیوه ی جدا از هم دارد که هدفمند است. همچنین ثابت شد که اگر هر نهادی، کننده ی کار نباشد الزاما فعل آن ، مجهول نیست بلکه فقط نهادی که در اصل مفعول جملهی معلوم بوده است و اکنون در ساخت فعلش (بن ماضی + ه + فعل کمکی شد) وجود دارد ، مجهول محسوب می شود؛ در غیر این صورت فعل مرکب است.

کلیدواژه ها:

ساختارگرایی ، ساخت فعل ، ساده ، مرکب ، پیشوندی