طراحی آموزشی با رویکرد ساخت گرا درمقایسه با رویکرد رفتارگرا

یکی از وظایفی که متخصصان فناوری آموزشی برعهده دارد، طراحی آموزشی و به تعابیر جدید، طراحی محیط های یادگیری است. طراحی آموزشی تحت تاثیر رویکردهای یادگیری قرارگرفته است. یکی از این رویکردها ساخت گرایی است. ساختن گرایان معتقدند که یادگیرندگان دنیای خودشان را خود می سازند یا حداقل آن را برمبنای درک ودریافت خود از تجربه ها تفسیر می کنند؛ بنابراین دانش یک فرد تابعی از تجربیات قبلی، ساختارهای فکری واعتقادات او است که وی با استفاده ازآن، اشیاءو وقایع راتفسیرمی کند. ساختن گرایان به یادگیری به عنوان فرآیندی پویا می نگرد. در این فرآیند یادگیرندگان فعال اند وبه سبب تعامل با محیط اطراف، دانش مورد نیاز خود را می سازند. در این رویکرد نقش معلم متفاوت از رویکرد رفتار گرایی است. معلمانی که بر اساس آموزه های ساختن گرایی تدریس می کنند، به جای انتقال اطلاعات و دانش، به راهنمایی یادگیرنده می پردازند وبه او کمک می کنند تا بتواند به راه حل های احتمالی مسائل دست یابد وآنها را مورد بررسی قرار دهد.رویکرد دیگردر یادگیری، رفتار گرا یی است. رفتار گرایی به عنوان رویکردی به آموزش و یادگیری بر رفتار قابل مشاهده واندازه گیری تاکید می کند. رفتار گرایان معتقدندکه هر نوع رفتاری را می توان به اجزای تشکیل دهنده آن تجزیه کرد. با آموزش مهارت هاو رفتار های جزئی است که یک رفتار کلی آموخته می شود. بر اساس این رویکرد، یادگیری هنگامی انجام می گیرد که تغییر قابل اندازه گیری در فراوانی عملکرد مشاهده شده صورت گرفته باشد ویادگیری در حقیقت تقویت رابطه بین رفتار(پاسخ) و عامل ایجاد کننده آن (محرک) است.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، رویکرد رفتارگرا ، رویکرد ساخت گرا ، طراحی آموزشی ، یادگیری.