بررسی رابطه بین میزان هوش هیجانی، رضایت شغلی و توانمند سازی کارکنان

هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین دو متغیر هوش هیجانی، رضایت شغلی و توانمند سازی کارکنان و نقش میانجی رضایت شغلی در رابطه بین هوش هیجانی و توانمند سازی کارکنان می باشد. مدل توانایی هوش هیجانی بر گرفته از نظر مایر و سالوی (1990) مدل توانمندسازی بر گرفته از نظریه اسپریتزر(1995) و همچنین الگوی رضایت شغلی عمومی برایفیلد و روث(1951) چهارچوب نظری این تحقیق را تشکیل می دهد. این تحقیق در زمره ی تحقیقات توصیفی - همبستگی قرار می گیرد و جامعه ی آماری آن شامل کلیه کارکنان شرکت توزیع برق شهرستان اصفهان است که بین آنها 180 نفر با استفاده از روش تصادفی جدول مورگان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این پژوهش برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از چهار پرسشنامه هوش هیجانی مایر و سالوی، پرسشنامه توانمند سازی اسپریتزر، پرسشنامه رضایت شغلی عمومی برایفیلد و روث و همچنین از پرسشنامه سنجس ویژگیهای فردی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شده است و آزمون آماری مورد استفاده در این پژوهش آزمون ناپارامتری کولموگروف - اسمیرنف، ضریب همبستگی پیرسون آزمون t مستقل می باشد. نشان داد که بین هوش هیجانی و توانمند سازی کارکنان رابطه مثبتی وجود دارد، بین هوش هیجانی و رضایت شغلی رابطه مثبتی وجود ندارد، بین توانمند سازی و رضایت شغلی کارکنان رابطه مثبتی وجود دارد و همچنین نتایج نشان داد که رابطه بین هوش هیجانی و توانمند سازی کارکنان تحت تأثیر رضایت شغلی آنها می باشد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، رضایت شغلی ، توانمند سازی