ارائه مدلی مبتنی بر ضریب OEE جهت بررسی اثر بخشی کلی دپارتمان پخت در کارخانه های سیمان

مدیریت فنی در کارخانه های تولید پیوسته همواره به دنبال کاهش توقفات غیر برنامه ای در خط تولید می باشد. از طرفی بهره بردن از حداکثر ظرفیت تناژ تولیدی از مسائل اساسی مورد نظر مدیریت و ابزار سنجش کارایی سیستم می باشد. ولی عدم استفاده از تکنیک های جدید جهت ارزیابی و مدیریت بر بخش تولیدی، مدیریت را از داشتن نگاه صحیح و کارا بر مقوله بهبود در فرآیند دور می کند. از این رو در این تحقیق سعی بر بکارگیری شاخص OEE بعنوان ابزاری جهت کنترل فرایند و در نتیجه حرکت بسوی بهبود مستمر می باشد.

کلیدواژه ها:

ضریب اثر بخشی کلی تجهیزات ، توقفات ، بازده تولیدی ، سیمان