نقش تعدد گزارشگری مالی در هزینه حقوق صاحبان سرمایه و عدم تقارن اطلاعاتی

اطلاعات حسابداری کهنه، در تصمیم گیری های اقتصادی و مالی فاقد ارزش هستند (اسو، 2000). به عبارت دیگر، سرمایه گذاران در هنگام تصمیم گیری های مالی، به اطلاعات جدیدتر، اتکای بیشتری دارند؛ زیرا معتقدند که اطلاعات گذشته و کهنه، تاثیر خود را بر قیمت سهام گذاشته پس این گونه اطلاعات منجر به کسب سود نخواهد شد. بنابراین دستیابی به اطلاعات جدید، در تصمیم گیری بهینه اثر مثبت دارد و امکان کسب سود را افزایش می دهد. آن گروه از گزارش های حسابداری که با هدف تامین نیازهای اطلاعاتی استفاده کنندگان خارج از واحد تجاری تهیه و ارائه می شود، در حیطه عمل گزارشگری مالی قرار می گیرد. صورت های مالی، بخش اصلی فرآیند گزارشگری مالی را تشکیل می دهد. گزارشات مالی شرکت که از سوی SEC1 ارائه می شوند، در مقایسه با سایر افشاهای شرکت، از توجه و اهمیت بسیاری برخورد است. در حالی که نقش مهم صورت های مالی در اقتصاد به خوبی درک شده است، به لحاظ آکادمیک، توجه نسبتاً کمی به نحوه تأثیر فراوانی گزارشات شرکتها بر تصمیم گیری و اعمال سهامداران شرکت، معطوف گشته است. در این مطالعه، مستقیماً به بررسی نقش فراوانی گزارشگری مالی میان دوره ای بر دو محور اصلی تخصیص متعارف و کارآمد منابع در نظام اقتصادی، یعنی عدم تقارن اطلاعات و هزینه حقوق صاحبان سهم، پرداختیم و بررسی ها نشان دادند که فراوانی بالاتر گزارشگری مالی، عدم تقارن اطلاعات و هزینه حقوق صاحبان سهم را کاهش می دهد .

کلیدواژه ها:

گزارشگری مالی ، صورت های مالی میان دوره ای ، هزینه حقوق صاحبان سرمایه ، عدم تقارن اطلاعاتی