رهبری مدیریت دانش در سازمان های دولتی و ابزارها

امروزه دانش و مدیریت بر آن، از مهمترین توانمندسازهای مزیت رقابتی پایدار محسوب می شود و موسسات پیشرو در دنیا، تجربه های موفقی را ازمدیریت دانش، کسب کرده اند. از این روست که دراکر معتقد است، شرکتهای آینده، گرداگرد دانش سازماندهی می شوند، تا گرداگرد تولید . بخشخصوصی اولین قدم ها را در زمینه پیاده سازی مدیریت دانش برداشته است اما دولت با یک قدم فاصله به دنبال بخش خصوصی در حرکت است. باتوجهبه اهمیت مدیریت دانش و کاربرد آن در بخش خصوصی و کسب نتایج مطلوب، این سوال مطرح می شود که آیا مدیریت دانش در بخش دولتی کاربرددارد یا نه؟ مدیریت و اجرای متدولوژی های به کارگیری سریعتر و اثربخش تر دانش، یکی از با ارزشترین رویکردهای نوی مدیریت است. دیگر دانش به منبع اقتصادیکلیدی سازمان ها تبدیل شده است و این در حالی است که سرمایه های مادی، نیروی انسانی و منابع طبیعی به عنوان منابع ثانوی سازمان ها در نظرگرفته می شوند. این رویکرد نوین در سازمانهای دانش محور به روشنی قابل تشخیص است . بدون شک رهبران دانش شکل جدیدی از مدیران سازمانی هستند. این مدیران کاملاً در چارتهای مرسوم سازمانی نمی گنجند. این دسته از مدیران اغلب در نقاط اتصال درون سازمان ها و درست در مرز اشتراک بخش ها و واحدهای سازمانی یافت می شوند. پست های فرماندهی و کنترل سازمان نیز معمولاً خالی از این نوع مدیران نیستند . در این مقاله سعی شده است ابزار ها و محورهای کلیدی رهبری مدیریت دانش موردمطالعه و بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

رهبری ، مدیریت دانش ، سازمان ، نیروی انسانی