رابطه بین سرمایه اجتماعی و قابلیت یادگیری سازمانی کارکنان در شرکت مخابرات غرب استان مازندران

یادگیری سازمانی سبب حفظ مزیت رقابتی و رشد و توسعه سازمانی می گردد. از طرفی خلق عملکردنوآورانه و یادگیری سازمانی مستلزم برقراری ارتباطات اثربخش و پایدار با کلیه ذینفعان و محیط عمومی سازمان است. سرمایه اجتماعی، شکلی از سرمایه است که سبب تسهیل در دسترسی به اطلاعات و منابع حیاتی به منظور ارتقاء عملکرد، یادگیری سازمانی و استفاده مناسب از فرصت های محیطی می گردد.هدف این پژوهش بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و قابلیت یادگیری سازمانی کارکنان در مخابرات غرب استان مازندران می باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی ازنوع همبستگی بوده است. جامعه آماریاین پژوهش را کارکنان و مدیران در شرکت مخابرات غرب استان مازندران به تعداد 732 نفر ) 121 نفر مرد و 66 نفر زن( تشکیل دادند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد استفاده گردید. روایی پرسشنامه مذکور با استفاده از اعتبار صوری تایید گردید. برای تعیین پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن برای پرسشنامه سرمایه اجتماعی بعد ساختاری0/720 بعد شناختی0/774 بعد ارتباطی0/866 و برای یادگیری سازمانی0/896 تعیین گردید برای آزمون مدل مفهومی پژوهش از SPSSاستفاده گردید. نتایج آزمون فرضیات نشان داد که بین سرمایه اجتماعی و قابلیت یادگیریسازمانی کارکنان رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد همچنین، تمام ابعاد سرمایه اجتماعی با قابلیت یادگیری سازمانی کارکنان رابطه معنا داری داشتند. نتایج نشان می دهد اگر در سازمان مولفه های سرمایه اجتماعی )ساختاری، شناختی و ارتباطی( ارتقاء یابد آنگاه شرایط برای ارتقا یادگیری سازمانی کارکنان فراهم خواهد گردید.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، یادگیری سازمانی ، ابعاد سرمایه اجتماعی