یافته های علمی جدید در فناوری سیستم اطلاعات GIS و مدیریت بحران در بافت های تاریخی

مدیریت اطلاعات بحران برای تداوم رویکرد مدیریت بحران و فعالیت های مرتبط با آن در نقش منبع و مجرای اطلاعات و مرجعی برای کاهش ریسک تمام نهادهای دولتی و خصوصی و جامعه به کار میرود. در شرایط کنونی با توجه به تحول و کاربرد فناوری های نوین در تمامی ارکان زندگی ضرورت رفع نیازهای موجود در گسترش مطالعات و جنبه های مدیریتی بحران زلزله با پرداختن به شیوه های فناوری اطلاعات ضروری تر از هر زمان به نظر می رسد. برای نیل به این هدف باید روش های سنتی اطلاع رسانی به خدمات پیشرفته جامعه اطلاعاتی نوین تبدیل شود و قوانین، محتوی و شکل این خدمات همخوان با شرایط و نیازهای کشور تغییر کند. هنگامی که بحث درباره نقش فناوری اطلاعات در مدیریت بحران بافت های تاریخی و قدیمی کشور است ، با توجه به شرایط خاص آنها، موضوع دقیق تر و حساس تر خواهد شد. سیستم اطلاعات بحران (DIN) روشی برای بهبود بخشیدن همکاری، هماهنگی، تشریک مساعی و ایجاد درک متقابل بین کاربران و تولید کنندگان اطلاعات بحران است. این سیستم فقط شامل اجزای ضروری برای مقابله و تصمیم گیری در بحران نمی باشد بلکه اجزای اقتصادی و اجتماعی برای تمامی مراحل برنامه ریزی بحران را نیز شامل می شود و از استانداردهایی پیروی می کند که کارایی بیشتر و صحت یکپارچه سازی و استفاده از اطلاعات را به همراه خواهد داشت. بنابراین می تواند کیفیت تصمیم گیری و هماهنگی بین سازمان ها را تسهیل نموده و زمان پاسخگویی را تا حد زیادی کاهش دهند. در این تحقیق تلاش شده تا با مطالعه موردی کشورهای ایتالیا، ژاپن و چین شیوه های کاربرد این فناوری در وقوع زلزله در شهرهای باستانی بررسی گردد.