بررسی رابطه ی بین خودپنداره و روابط انسانی در تعاملات مدیران

این پژوهش با هدف « بررسی رابطه ی بین خودپنداره و روابط انسانی در تعاملات مدیران انجام پذیرفته است.تحقیق حاضر، پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده، جامعه ی آماری این پژوهش شامل مدیران (251نفر) و دبیران (1773نفر) در مقطع متوسطه شهر کرمانشاه بوده است. از بین جامعه ی آماری فوق با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد 108نفراز مدیران و 313 نفر از دبیران به عنوان نمونه های آماری به شیوه ی نمونه گیری طبقه ای- تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش دو پرسشنامه بوده است. پرسشنامه ی اول، آزمون خودپنداره ی راجرز و پرسشنامه ی دوم پرسشنامه ای محقق ساخته بوده، که پرسشنامه اخیر عملکرد مدیران را در بعد روابط انسانی مورد سنجش قرار داده است. روایی پرسشنامه روابط انسانی از طریق روایی محتوایی مشخص شد که بر این اساس ضریب توافقی (0/82) به دست آمد. سنجش اعتبار پرسشنامه ی روابط انسانی مدیران و خودپنداره ی راجرز با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با 0/97 و 0/83 به دست آمد. نتایج پژوهش نشان نشان داد که: بین میزان خودپنداره و روابط انسانی، رابطه ی معناداری وجود دارد اما بین خودپنداره مدیران از نظر سنوات خدمت و سن آنها رابطه ی معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، روابط انسانی ، عملکرد