اخلاق در آموزش معماری (تفاوت گذشته و حال از نظر اساتید معماری استان مازندران)

اخلاق به عنوان یکی از معیارهای شناخت ابعاد انسانی در بسیاری از علوم و شاخه های هنری گسترش یافته است. اخلاق یعنی رعایت اصول معنوی و ارزش هایی که بر رفتار شخص یا گروه حاکم است، مبنی بر اینکه درست چیست و نادرست کدام است(قیومی، 1385). اشکال معماری حافظ تاریخ، فرهنگ و تمدن بشری است به همین دلیل قسمت مهمی از قضاوت آیندگان در مورد اخلاق جوامع، مربوط به معماری آن سرزمین خواهد بود. معماری تاثیرات انکار ناپذیری در زمینه های مختلف انسانی از قبیل: فرهنگ، روانشناسی، جامعه شناسی و .... دارد (بزرگ مقام، 1375). عدم رعایت اصول اخلاقی در طراحی و اجرای بناهای معماری صدمات جبران ناپذیری بر جسم و روح و روان انسانها دارد(حجت، 1391). کارهای معمارانه ای که امروزه در کشور انجام می گیرد، با وجود داشتن توانمندی و استعدادهای بالا، دارای نواقص مهمی نیز می باشد که نشان دهنده فعالیت های گسترده و آشکار جریانهای ناسالم حرفه ای در ساخت و ساز ابنیه می باشد (بزرگ مقام، 1375).با توجه به تاثیر معماری در زمینه های مختلف انسانی از قبیل: فرهنگ، جامعه شناسی، روانشناسی و ... رعایت معیارهای اخلاقی در طراحی معماری ضرورت پیدا می کند. در این پژوهش با هدف تهیه الگویی برای آموزش اخلاقیات معماری، با تکیه به مطالعات نظرات مکتوب و با بهره گیری از نتایج حاصل از پرسشنامه تدوین شده که بین 22 تن از اساتید رشته معماری دانشگاه آزاداسلامی استان مازندران، نظرات جمعی از اساتید استان مازندران اخذ شده است. روش تحقیق حاضر کتابخانه ای و توصیفی تحلیلی می باشد.