بررسی تاثیر سم دیازینون بر روی بافت آبشش و عضله بچه ماهی قره برون

این مطالعه به منظور بررسی سمیت آفت کش دیازینون به عنوان یک آلاینده اکو سیستم های آبی بر روی تغییرات آسیب شناسی بافت عضله و آبشش بچه ماهیان قره برون در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان استخوانی شهید انصاری در سال 1392 انجام گردید.در این آزمایش تعداد 50 عدد بچه ماهی قره برون با میانگین وزنی 3 تا 5 گرم مورد بررسی قرار گرفتند بر اساس روش O.E.C.D به مدت 12 روز در معرض غلظت های 25 و 50 و 75 درصد از LC50سم دیازینون (که برابر 38/4 میلی گرم بر لیتر است) به صورت ساکن قرار گرفتند. نمونه بافت های عضله و آبشش در هر تیمار، در محلول بوئن تثبیت و مقاطع نمونه بافت ها با ضخامت 7 میکرون برش یافته و با استفاده از روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. تاثیرات آسیب شناسی بافتی دیازینون بر روی بافت عضله دژنره شدن، ادم، واکوئله شدن، نکروز شدن و آتروفی شدن رشته های عضلانی را در تیمارها نشان داد. همچنین پرخونی، چسبیدن تیغه های آبششی، نکروز سلولهای کلراید و بهم ریختن ساختار تیغه های آبششی از مهم ترین تغییرات مشاهده شده در ماهیان تحت تاثیر سم دیازینون بود. این تغییرات آسیب شناسی بافتی با افزایش غلظت سم به طور معنی داری افزایش یافت و میزان مرگ و میر با افزایش میزان غلظت سم افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

LC50 ، ماهی قره برون ، دیازینون ، دژنره شدن ، نکروز شدن ، واکوئله شدن ، آتروفی شدن ، سلولهای کلراید