بررسی معیارهای ارتقاء سرزندگی در فضاهای عمومی شهری نمونه موردی خیابان آخوند خراسانی

درحال حاضر فضاهای عمومی درشهرهای جدید فاقد هویت و سرزندگی میباشند. امروزه تأمین نشاط و سرزندگی شهری به یکی از دغدغه های اصلی نظامهای مدیریت شهری به ویژه درکشورهای توسعه یافته تبدیل شده است (گلکار ،1386). هدف ازپژوهش حاضر ،بررسی معیارهای تاثیرگذار در ارتقاء سرزندگی فضاهای عمومی ازطریق ساماندهی منظرشهری، و بررسی آنها درشهرجدید گلبهار است. فرضیه این پژوهش عبارت است از: منظر ذهنی در ارتقاء سرزندگی فضاهای عمومی شهر جدید گلبهار نقش موثرتری نسبت به منظر عینی دارد. منظر یک فضای شهری شامل کلیه اطلاعات موجود در آن فضا است که توسط حواس دریافت شده، در فرایند ادراک پردازش میگردد. از اینرو منظر به عنوان فرستنده، در برگیرنده اطلاعات گوناگونی است که میتوان آنها را به دو دسته عناصر کالبدی و عوامل ادراکی تقسیم کرد. جنبه ادراکی آن حضور مردم و نحوه فعالیت و عملکرد آنها در فضای شهری میباشد که باعث پیدایش منظر دیگری از شهر میشود. نتایج مطالعات نشان میدهد که تنوع کالبدی مناسب درمنظر شهری، شرط لازم برای سرزندگی شهری است، چراکه میتواند بستر فضایی مناسبی را برای حضور افراد مهیا کند، اما آنچه موجب پایداری سرزندگی میشود،تداوم حضور و فعالیتهای انسان در فضای شهری است.در خیابان آخوند خراسانی بر اساس نتایج پژوهش که از طریق توزیع پرسشنامه و تجزیه و تحلیل دادههای پرسشنامه از دو روش تحلیل چند متغیره و رگرسیون لجستیک انجام شد،میزان سرزندگی محیط در محدوده مطالعاتی متوسط ارزیابی شد و وزن و میزان تاثیر مولفههای سازنده منظر عینی و ذهنی در سرزندگی محیط بررسی شده و در نهایت فرضیه پژوهش تایید گردید .

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، فضای شهری ، فعالیت ، تنوع افراد ، خیابان آخوند خراسانی