بررسی تأثیر طول گام حفاری بر نشست سطح زمین در تونل سازی مرحله ای

حفر تونل در زمین نرم شهری محدودیت های خاص خود را دارد. از مهمترین این محدودیت ها، کنترل نشست سطحی است تا از وارد شدن خسارت به سازههای سطحی جلوگیری شود. بنابراین انتخاب بهترین روش برای حفر تونل بسیار اهمیت دارد. در میان روشهای موجود برای حفر تونل، روشهای حفاری مرحله ای بسیار پرکاربرد هستند. به طور معمول این روشها قابل مقایسه با روش حفاری مکانیزه برای تونل های طویل نیستند. اما روش های حفاری مرحله ای برای حفاری تونل های کوتاه، مقاطع بزرگ مانند ایستگاه های مترو،مقاطع غیر دایروی و سازه های پیچیده مانند تقاطع ها بکار می روند. از جمله مهمترین بخشهای اجرایی حفاری مرحله ای، طول گام حفاری می باشد. در این تحقیق، مراحل حفاری تونل خط 2 متروی شهر کرج به منظور تعیین طول بهینه گام حفاری بررسی شده است. روش حفر این تونل، طاق و پاطاق می باشد. با استفاده از مدل سازی المان محدود، حفاری تونل شبیه سازی شده و طول بهینه گام حفاری با بررسی اثر حالت های مختلف پیشروی بر نشست سطحی و جابجایی خاک اطراف تونل انتخاب میشود. بررسیها نشان میدهد کهگام حفاری یکسان 1 متر برای قسمت فوقانی و تحتانی بهترین کارایی را دارد.

کلیدواژه ها:

روشهای حفاری مرحله ای ، نشست سطح زمین ، طول گام حفاری ، روش المان محدود