مقایسه فنی و اقتصادی دو روش تسلیح دایک های ساحلی

یکی از مسائلی که در طراحی دایکهای ساحلی باید مد نظر قرار بگیرد پایداری و مقاوم سازی بدنه و بستر دایک می باشد. در این مقاله با اشاره به دو روش مرسوم در مسلح سازی دایک های ساحلی؛ به مسلح سازی دایک ساحلی هندیجان در استان خوزستان بطول 40 کیلومتر پرداخته شده و این روشها با یکدیگر مقایسه شده اند. روش اول مسلح سازی بدنه دایک ساحلی با بکاربردن مصالح الیاف مصنوعی در لایه های موازی در بدنه دایک بوده و روش دوم استفاده از لایه ای از الیاف مصنوعی در بستر دایک ساحلی می باشد. آنالیزهای ارائه شده بروش اجزا محدود بوده که با استفاده از نرم افزار PLAXIS انجام شده است. پاراترهای مصالح مورد استفاده با توجه به مصالح وجود درسواحل جنوبی کشور و سایت طرح هندیجان مورد استفاده قرار گرفته است. آنچه در تحقیق حاضر بیشتر مورد توجه قرار گرفته است، کاهش شیب های جناحین دایک ساحلی با توجه به حفظ پایداری آن بوده است که این کاهش شیب با استفاده از مصالح الیاف مصنوعی حاصل شده است. گراف های ارائه شده در این مقاله کارایی بهتر و صرفه اقتصادی ایجاد شده در نتیجه استفاده از مصالح الیاف مصنوعی در طراحی دایک های ساحلی می باشد.

کلیدواژه ها:

الیاف مصنوعی ، دایک ساحلی ، ژئوسنتتیک ، مسلح سازی ، مصالح پلیمری ، PLAXIS