بررسی سطوح مختلف دما و شوری و اثرات متقابل آن در زمانهای مختلف بر قابلیت تخم گشایی سیست آرتمیای دریاچه ارومیه (Artemia urmiana)

تامین نیازهای پروتئینی انسان تنها با آبزی پروری پایدار محقق خواهد شد که گسترش آبزی پروری پایدار خود وابسته به تهیه غدای مورد نیاز آبزیان می باشد. آرتمیا یکی از مهمترین غذاهای زنده آبزیان می باشد که در مرحله نوزادی بسیاری از گونه ها ضروری می باشد. یکی از معمولیترین راه های استفاده از آرتمیا، تخم گشایی (هچ) سیست آرتمیا می باشد، که هرچه این تخم گشایی با رادندمان بالاتری صورت گیرد. تولید آرتمیا و بالتبع تولید آبزیان بالاتر بوده و در نهایت باعث تامین نیازهای پروتئینی انسان خواهد شد. در این تحقیق اثر سه سطح دما و سه سطح شوری (ppt 35 و 30 و 25) بصورت توأم بر درصد هیچ سیست آرتمیای ارومیه (Artemia urmiana) در سه زمان 24و26و28 ساعت پس از آبگیری به منظور تعیین شوری و دمای بهینه برای قابلیت تخم گشایی سیست آرتمیا مورد بررسی قرار گرفت. کلا 9 تمیار، با 27 تکرار (هر تمیار سه تکرار) برای این تحقیق در نظر گرفته شد. نتایج حاصله نشان دادکه اثر شوری در دامنه مورد آزمایش تفاوت معنی داری ایجاد نمی کند (p>0.05) و عامل دماست که بر میزان هچ تاثیر بیشتری داشته و تفاوت معنی داری در تمیارها ایجاد می کند. (p<0.05) . بالاترین درصد هچ مربوط به دمای و شوری ppt35 بوده و از نظر آماری در دمای با شوری های مختلف بالاترین درصد هچ راداشتیم و همچنین در دمای و شوری ppt25 مشاهده شد، که از نظر آماری در دمای با شوری های مختلف کمترین درصد هچ را خواهیم داشت. پس از عامل دما از شوری مهمتر بوده و با پیشرفت زمان بر درصد هچ افزوده شده و بیشترین درصد هچ را در زمان 28 ساعت پس از آبگیری و دمای وشوری ppt35 و کمترین درصد هچ را در زمان 24 ساعت پس از آبگیری و دمای و شوری ppt25 خواهیم داشت.

کلیدواژه ها:

آرتمیا ، تخم گشایی (هچ) ، سیست