رهگیری اهداف متحرک در تصاویر ویدئویی برمبنای منطق فازی

این مقاله به بررسی عملکرد روش انتساب داده 1 فازی برای رهگیری اهداف متحرک نسبتا کوچک در تصاویر گرفته شده با دوربین ثابت میپردازد. روش انتساب داده نزدیکترین همسایه و نوع پیشرفته تر آن یعنی روش آزمایش فرضهای چندگانه 2 از ابزارهای آماری جهت انتساب نواحی آشکار شده 3 و اهداف رهگیری شده 4 به یکدیگر, بهره میبرند. محدودیت روشهای فوق این است که هر ناحیه آشکار شده تنها می تواند به یک هدف رهگیری شده منتسب شده و آن را بروز نماید و نیز هر هدف رهگیری شده تنها میتواند با یک ناحیه آشکار شده بروز گردد. روشهای جایگزین مناسبی مانند روشPMHT و JPDA وجود دارند که از تمام نواحی آشکار شده حوالی هدف رهگیری شده جهت بروز کردن آن استفاده کرده و نیز هر ناحیه آشکار شده میتواند چند هدف رهگیری شده را بروز نماید. در الگوریتم انتساب داده این مقاله برخلاف روشJPDA هیچ مدل و یا عبارت تحلیلی وجود ندارد و از تجربیات موجود در سناریوهای مختلف برای رسیدن به تداوم و دقت مناسب رهگیری سود برده میشود. انعطافپذیری در تطبیق با سناریوهای مختلف, عملکرد زمان واقعی به همراه حفظ تداوم و دقت رهگیری از مزایای این روش است.

کلیدواژه ها:

آشکارسازی اهداف متحرک ، رهگیری اهداف متحرک ، الگوریتمهای انتساب داده