بررسی رهیافت نقادانه ی کانت در باب دین

کلیت و ضرورت دو فاکتور اصلی مقابله با شکاکیت و نسبیت در حوزه ی علم، اخلاق و دین محسوب می شوندو کانت با طرح نقادانه ی انفصالی خویش و تقسیم عقل به نظری و عملی و مشخص کردن مسایل هرکدام از این حوزه ها به نحو مجزا،در پی سامان بخشیدن به این هدف است. وی برخلافبسیاری از اسلاف خویش به جای طرح دیانت در حوزه ی عقل نظری آن را در حوزه ی عقل عملی مطرح ودر پی آن است که اولاموضع دیانت را در مقابل شناخت نظری مشخص، ثانیا حدود دیانت را درحوزه ی عقل عملی تبیین و در نهایت تعریف مقبولی از دین در حدود عقل ارایه دهد.بنابراین کانت در اندیشه ی عقلانی کردن دین است و عقلانی کردن دین به این معناست که اولا دین چنان تعریف شودکه مستقل از هرگونه آموزش آمیخته به سنت های دینی، اسطوره ای، قومی و ملی به نحو کلی و ضروریقابل دفاع باشد؛ ثانیا حدودعملکرد، قلمرو، تاثیر آن در زندگی انسان، رسالت و جایگاهی که درمجموعه فرهنگ بشری دارد را به نحو خالص و پالوده از خرافات و تعصبات و کوته نظریهایی که عوام مردم و مدافعان ظاهر بین دین به حساب دین می گذارند، مشخص سازد تا به نحو عقلانی قابل دفاع باشد.این جستار در پی آن است که پس از پیگیری تعریف دین و انواع تقسیم بندی های آن توسط کانت،اصول اساسی دین طبیعی و فاکتورهای اصلی شکل گیری نظریه کانتدر این زمینه را مشخص سازیم

کلیدواژه ها:

اخلاق ، دین ، عقل ، نقادی ، کانت