بررسی سه عامل موثر در طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد روانشناسی محیط در شهر تبریز

معماری تنها ساختمان سازی نیست بلکه ایجاد فضای اجتماعی زندگی انسان است ولی متاسفانه امروزه ارزش هایی ازجمله رابطه ی صحیح انسان با محیط زندگی خود، ایجاد محیط زندگی فراتر از سرپناه، توجه به نیازهای روانی ساکنین وامثال آن به دست فراموشی سپرده شده است و ارزشهای معماری با رویکردی مصرف گرا به ساخت، صنعتی شدن وتوجه بیشتر به جنبه اقتصادی آن، در حال رونق می باشند. با توجه به این روند پیشرفت ساخت و ساز محیط هایمسکونی، به خصوص در ایران، طراحی محیط های زندگی با رویکرد روانشناسی محیط و توجه هرچه بیشتر به نیازهایروحی- روانی انسانها ضروری شده است. از همین رو می بایست اهمیت روانشناسی محیط در طراحی مسکن را جدی گرفت و علاوه بر مباحث کمی و اقتصادی، مباحث کیفی توام با روانشناسی محیط در طراحی مسکن منظور گردد. دراینمقاله با بهره گیری از روش گردآوری اطلاعات میدانی از پرسشنامه و مصاحبه و مشاهده و نیز مطالعات کتابخانه ای بهبررسی تاثیر مستقیم سه زیر مجموعه علم روانشناسی محیط (امنیت و آسایش، محرمیت ، فضای شخصی و عمومی باز)در طراحی مسکن پرداخته شد و با توجه به آمار بدست آمده به این نتیجه دست یافتیم محرمیت در درجه اول درطراحی مسکن برای جلب رضایتمندی استفاده کنندگان تاثیر و اهمیت بسزایی دارد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، مسکن ، آسایش ، محرمیت ، فضای شخصی