بررسی فضاهای آموزشی از دیدگاه روانشناسی محیط (مدارس ابتدایی)

فضاهای آموزشی محلی برای یادگیری است. یادگیری، بخش مرکزی زندگی هر فرد است . حتی زمانی که به آن فکر نمی کنیم نیزاتفاقمی افتد؛ با این تفکر که رفتار در خلأ رخ نمی دهد؛ لذا راه های گوناگون رفتار، مرتبط با محیط کالبدی است . محیط های یادگیری ازعناصری تشکیل می شوند که در کنار هم معنا پیدا میکنند . ویژگی ها و کیفیت های هر کدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهایمختلف مؤثر می باشند. انسان در تمام لحظات زندگی خود در حال دریافت اطلاعات از محیط اطراف خود و در واقع یادگیری از آنمی باشد چه این محیط طبیعی باشید و چه ساخته دست بشر . اگر پیامهایی دقیقتر و قابل طبقه بندی توسط فرد از محیط دریافت شود،میزان یادگیری او بالاتر رفته و در این میان تأثیر معماری، هنر احاطه گر انسان، بسیار با اهمیت تلقی می شود زیرا تأثیرات رفتاری و روانیایجاد شده در انسان به لحاظ قرار گیری در محیط های مختلف، منجر به تغییر میزان میل یادگیری، حساسیت او به محرک های محیطی،تمرکز و انگیزه آموزش می شود. در واقع این یادگیری به عوامل محیطی بستگی دارد که بر رفتار افراد اثر می گذارد که از آن جمله می توانبه سر و صدا، راهرو دیوارها، رنگ، چیدمان و نحوه ی آرایش فضایی کلاس، تناسبات و مقیاس، روشنایی و محوطه اشاره کرد که در اینتحقیق قصد داریم تاثیر این عوامل را در محیط آموزشی بررسی نماییم و بدین منظور از روش اسنادی کتابخانه ای بهره جسته ایم ،همچنین از روش تحلیلی برای بیان تجزیه و تحلیل نمونه موردی استفاده کرده ایم .نمونه موردی مدرسه ماناساس پارک بوده و این نتیجهبدست آمد که این مدرسه به لحاظ وضعیت روانشناسی محیط در سطح بالایی قرار گرفته است و به نکات مورد نظر در این رابطه توجهشده است.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، مدرسه ، رنگ ، نور ، فضای سبز